คิด คิด แล้ว แค้น..อยาก..มันมาก

....เรื่องนี้เกิดขึ้นมา ตอนชั้นอยู่ ประถม ห้า..

ชั้นเป็นเด็กหญิงที่ผอมและผิวคล้ำ ผมสั้น..ชั้นเป็นเด็กที่ไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเอง เป็นคนที่ต้องการเพื่อน กลัวการอยู่คนเดียว ที่ชั้นเรียนเพื่อนๆจะแบ่งกลุ่มกัน แยกพรรคพวก มีทั้งกลุ่มเด็กเรียน และเด็กหลังห้อง ชั้นอยู่ในกลุ่มเด็กหลังหลัง และมีเพื่อนในกลุ่ม ประมาณ ห้าคน ชั้นอยู่ในลำดับท้ายๆ เพื่อนๆ ไม่ค่อยสนใจชั้น เค้ามักจะใช้ชั้นเหมือนคนใช้เสมอ แกล้งชั้น แต่ชั้นก็ยอม เพราะชั้นกลัวถูกกีดกันออกจากกลุ่ม....



ลึกๆ ชั้นเจ็บ ชั้นไม่อยากเป็นคนที่ไม่มีกลุ่ม.. ชั้นเก็บความแค้นไว้ในใจเสมอ แต่ชั้นทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้... แต่ละวัน ชั้นถูกเพื่อนที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์ มันชื่อ อีเหน่ง (นามสมมุติ) อีนี่มันอ้วน ชอบทำตัวซ่าส์ เป็นนักเลง มีมือซ้ายและมือขวา ชื่อ อีหมี (นามสมมุติ) และอีกอะไรอีกมากมายจำไม่ได้  บางทีมันก็เอาขนมจากขยะ มาให้ชั้นกิน มันบอกว่า มันเพิ่งซื้อมา  ชั้นก็กิน ด้วยความซึ้งใจ  แต่พวกมันกลับหัวเราะเยาะชั้น ว่าชั้นโง่... อีกหลายเรื่องที่มันมองชั้นเป็นตัวตลก...

ชั้นเป็นแบบนี้ มาจนถึงชั้น มัธยมต้น...ชั้นก็ยังไม่วายถูกแกล้ง จากพวก หัวหน้ากลุ่ม... เด็กเรียน ไม่ชอบคบชั้น   ชั้นเคยพยายามเข้ากลุ่ม แต่ พวกมันไม่ยอมรับ... มันบอกว่า พวกมันเก่ง มันเป็นเด็กเรียน  มันจะนั่งสุมหัวกันอยู่กลุ่มหน้าชั้น.....

ชั้นเคยไม่สบาย..ขาดเรียน สอง สามวัน  คุณครูแบ่งกลุ่มแล้ว  พอชั้นมา คุณครูให้ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ  ชั้นไปขอเข้ากลุ่มใครไม่ได้เลย...  มันบอกว่า เต็มหมด  ...ชั้นทำอะไรผิดวะ  ทำไมกีดกันชั้นขนาดนี้
ความแค้นของชั้นมัน........