เช้าวันต่อมา ข่าวการตายของคาสซานดร้า กระจายแบบเงียบๆไปทั่วเมือง
แบรนดี้" นีน่า คาสซานดร้า ตายแล้วนะ ได้ยินแม่ค้าขายปาท่องโก๋เค้าลือกัน"
นีน่า" หา.... เกิดอะไรขึ้น คาสออกจะเพียบพร้อม ทำไมตายได้ไวปานนั้น"
แบรนดี้" เค้าลือว่า กินยาฆ่าตัวตาย แต่หาศพไม่เจอนะ แปลกมาก หรือ ซ่อนศพก็ไม่รู้"
นีน่า" อาจเป็นแค่ข่าวลือนะ หรือ ตายจริงๆ ก็น่าสงสารลุงมอร์มากเลย"
..........................................
ฝ่ายมอร์เสียใจมาก ที่เสียคาสไปอย่างไมมีวันกลับ คาสไม่น่าคิดสั้นแค่นี้เลย แต่เธอจากไปด้วยความเจ็บปวดและร้าวใจ คืนหนึ่ง มอร์นอนในห้องของคาส เพราะคิดถึงลูกสาวมาก มอร์ฝันว่า มีเด็กสาวตัวเล็กๆ มาหามอร์
"พ่อจ๋า พรุ่งนี้หนูจะมาหานะจ๊ะ พ่อรอรับหนูนะ" แล้วภาพเด็กสาวตัวเล็กคนนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไป มอร์ตกใจตื่นขึ้นมา ไม่ค่อยเชื่อฝันแต่ก็จะรอดูพรุ่งนี้
เสียงกริ่งดังหน้าบ้าน มอร์เดินลงมาเปิดประตู เด็กสาวที่มาเข้าฝันเมื่อคืน มันเป็นไปได้ยังไง??
" หนูมาหาใครจ๊ะ" มอร์ถามหนูน้อย ผมสีทอง หน้าตาน่ารัก
"หนูไม่มีบ้าน หนูหนีมาจากคนใจร้ายที่จะจับหนุไปอยู่ที่ๆ ไกลๆ หนูขออยู่กับคุณลุงได้มั๊ยคะ" เด็กน้อยร้องไห้ อ่้อนวอนขอน่าสงสาร
"ได้สิ มาอยู่กับลุงนะ ว่าแต่หนูชื่ออะไรจ๊ะ ." มอร์ตอบอ่อนโยนรู้สึก รัก เอ็นดูเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาทันที ความรู้สึกสูญเสีย ถูกแทนที่ด้วย การมาเยือนจากเด็กแปลกหน้าคนนี้
" ออคาสค่ะ ...หนูชื่อ ออคาส"
นิ้งกำลังอาบน้ำ พอเดินออกมา ก็แปลกใจกับเสียงทักจากภายในห้อง
"สวัสดีค่ะ คุณป้า " เสียงเด็ก ทักทิ้ง แบบไม่ค่อยเป็นมิตรนัก นิ้งหันไปตามเสียง " สวัสดีจ้ะ หนูมาหาใครจ๊ะ" นิ้งยิ้มเป็นมิตร" มาหา jun ไม่ทราบว่าอยู่มั๊ยคะ อ้อ หนูเป็นหลานลุงมอร์ ค่ะ " คำแนะนำตัวที่ดูเกินเดกของ
ออคาส ทำให้นิ้งแปลกใจ
"หนูชื่ออะไรจ๊ะ jun ไม่อยู่ ออกไปข้างนอก อีกไม่นานก็กลับ พี่จะบอกให้นะ "
" หนูจะรอ และรอตลอดไป ที่นี่" ออคาส ตอบเสียงเย็นๆ จนนิ้งขนลุกไปทั่วตัว เธอพยักหน้ารับและเดินเลี่ยงไปสูดอากาศข้างนอก รู้สึกอึดอัด แปลกๆ กับเด็กคนนี้ " ออคาส เหรอ... ชื่อแปลก"
รออยู่นาน jun ไม่กลับมา ออคาส เดินออกจากบ้านไป ไม่ลานิ้งซักคำ " เด็กคนนี้ แปลก ไปก็ไปเฉยๆยังงั้น" หลังจาก ออคาสเข้ามาในบ้านนี้ คืนแรก คืนนั้น ฟ้ามืด ไม่มีดาว..... เงียบ เย็น จนน่ากลัว
..............ไม่นานนัก ลุงมอร์ ก็มาขอให้ jun และนิ้ง ย้ายเข้ามาพักในบ้านเดียวกัน เพราะบ้านหลังใหญ่ มอร์เหงา ... และบ้านของ jun ลุงมอร์ จะ รื้อทำโรงจอดรถ ที่ตอนนี้มีหลายคันแต่เอาไป
ฝากจอดแถวตลาด ทุกคืน . jun เห็นด้วย เพราะจะได้ดูแลลุงมอร์ที่แก่แล้ว และพ่อ jun ก็กำชับให้ดูแลลุงมอร์ให้ดี.. แต่นิ้งไม่ยอม แต่ก็ไม่มีทางขัด่ jun เลยต้องยอมย้ายเข้ามา....
มอร์ " jun พักห้องนี้นะ นิ้งด้วย ข้างๆ ห้อง ออคาส " มอร์จัดแจงทุกอย่าง jun มองไปรอบบ้าน บ้านที่ไร้การดูแล ตกแต่ง แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดม เหมือนตอนที่คาสจาก
ไป..นิ้งรีบขึ้นห้องนอน จัดการเก็บข้าวของก่อน แล้วเอาตุ๊กยาลงอาคมยาแฝดยัดๆ ไว้ใต้เตียง ซ่อนไม่ให้ใครเห็น เดี๋ยวของเสื่อม
"หนู ออ คาส มาเงียบๆ พี่ตกใจหมดเลย"
"คนแก่ก็ยังงี้ล่ะค่ะ ..ตกใจง่าย หึๆๆๆ" ออคาสพูดพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ " ป้านิ้ง มีน้ำส้มคั้นสดๆ ซักแก้วมั๊ยคะ หนูคอแห้ง...ขอแบบบีบมะนาวใส่ด้วยนิดๆนะคะ " นิ้งหยุดกึก...น้ำส้มแบบนี้ ยัย
คาส ชอบดื่มมาก ตอนยังมีชีวิตอยู่...นิ้งสะบัดหัว จนมึน ไล่ความคิดนี้ออกไป "นี่จ้ะ น้ำส้ม " ออคาสรับน้ำส้ม " ป้านิ้งนี่สวยนะคะ...สงสัยเสียเงินค่าศัลยกรรมไปเยอะ " ออคาสจบน้ำส้มแล้วเดิน
ออกไป ทิ้งให้นิ้งยืนอ้าปากค้าง แล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดดด ดังลั่นบ้าน
นิ้งเดินขึ้นไปห้องนอน เปิดใต้ที่นอน..."หรือว่า มนต์ดำ เสน่ห์ยากิ๊กหลง จะเริ่มเสื่อม... ไม่ได้ๆๆ ต้องรีบจัดการ" ว่าแล้ว นิ้งก็เปิดคอม ต่อเข้า website ผัวหลง ดอทเน็ต
ทำการ จ่ายเงิน ต่ออายุเสน่ห์ยากิ๊กหลง ที่นิ้งเอามาใช้กับ jun .... โอว.... นี่เองที่ทำให้ jun เปลี๊ยนไป๋ ถึงขนาดยอมจดทะเบียนลับๆ กับนิ้ง....
jun = ไม่ห็นแปลก เด็กทุกวันนี้แก่ แดด เกินไวมากมายครับ...
นิ้ง " แต่นิ้งกลัวๆ เด็กคนนี้ แปลกๆ .. แววตาเค้าเหมือน .. เอ่อ เหมือน คาสซานดร้า....ที่ตายไปแล้ว" นิ้งพูดไม่ทันจบ jun ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินออกไปจากบ้าน
" jun จะไปไหน "น้งตะโกนถาม jun ไม่ตอบ แต่เดินเรียก taxi ออกไปข้างนอก โดยไม่หันมามองนิ้ง แม้แต่ปลายหางตา
หลายปีผ่านไป ออคาสโตเป็นสาววัยรุ่น.. สวยจนผิดหูผิดตา จนนิ้งเริ่มหวั่นใจ... และเอะใจว่า ทำไม ออคาสดูโตไวกว่าเด็กปกติมาก และเรื่อง ราว ทะแม่งๆ ก็เริ่มขึ้น\วันนั้น เป็นวันคล้ายวันเกิดของ jun''' ระหว่างทานอาหารกันสองคน ..jun เปรยว่า รู้สึกขนหัวลุก เหมือน มีใครยืนจ้องเราอยู่ นิ้งเลยปรามว่า วันดีๆ อย่า
พูดเรื่อง น่ากลัว.... แต่ แว๊บนึง นิ้งก็กลัวว่า..... !!
" Happy Birthday ค่ะ jun " ออคาสยิ้มหวาน ให้ jun และจุ๊บที่ปากjun หนึ่งที..นิ้งอ้าปากค้าง ในการกระทำที่แก่แดดของ ออคาส แว๊บนึงนิ้งแอบเห็น
ออคาส่งสายตาแอบแรด มาทางนิ้ง แต่พอ jun หันมา ออคาสเปลี่ยนสีหน้า เป็นเด็กแบ๊วทันที
jun ถามว่า ออคาสรู้ได้ยังไง ว่าวันนี้ วันเกิดjun ออคาสบอกว่า ลุงมอร์บอกมา jun จำไม่ได้่ว่า ลุงมอร์ รู้ได้ยังไง แต่ก็ไม่ใส่ใจแล้วเชิญ ออคาสนั่งทานข้าวพร้อมกัน
ที่โต๊ะอาหาร ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ นั่งทานกันเงียบๆ คุยกันเรื่องทั่วไป.
.จนกระทั่ง ถึงเวลากลับบ้าน...ทุกคนเดินมาส่ง ออคาส.. ตอนนั้นเอง ออคาส ทำท่าเหมือนจะเป็นลม...และเซใส่ jun
นิ้ง ตากระตุกทันที รู้โดนสัญชาติญาณแรดที่นิ้งมีมาแต่เกิดว่า ยัยเด็ก ออคาส เปิดศึกชิงเอ็นแน่แล้ว.. นิ้งรีบเดินไป จะประคองออคาสแทน jun แต่ ออคาสกอดเอว jun แน่น และ
ขอเข้าไปนั่งพักก่อน jun ประคอง ออคาสเข้าไปในบ้าน.. นิ้งเดินตามมาแบบไม่พอใจ
" ถ้าพี่นิ้งง่วง พี่นิ้งไป พักผ่อน ก่อนก็ได้นะคะ พี่ jun ดูแล ออคาสได้ ใช่มั๊ยคะพี่ jun พี่นิ้งเค้าอายุเยอะแล้ว คงอยากนอนมากๆ" ออคาสส่งสายตา แอบแรดไปจิกนิ้ง .. นิ้งสูดลม
เข้าปอด แล้วเดินหน้าเชิดขึ้นห้องนอน ... ในใจท่องสะกดตัวเองว่า " กูคือ นางเอก เด็กเปรตนั่นคือ นางมาร " นิ้งเดินเข้าห้อง รอ ประมาณ สิบนาที อดไม่ได้เลย ย่องมาแอบดูว่า สองคนนั้น
คุยอะไรกัน...
สาวสะพรั่ง และพร้อมจะจิกผผู้ชายตรงหน้า... ภาพต่างๆ ตามมาหลอน จนตอนนอน นิ้งรู้สึกว่า ออคาส มานอนจ้องตนเองกับ่ Jun ด้วย
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.